Koń w zaprzęgu pojedynczym prowadzony jest za pomocą lejców pojedynczych -lewego i prawego, o długości co najmniej 4,30m każdy.
Zaprzęgając parę koni używa się lejców z krzyżakami. Krzyżak lewego lejca przypina się do lewego pierścienia w kiełźnie konia po prawej stronie dyszla, a krzyżak prawego lejca do prawego pierścienia w kiełźnie konia po lewej stronie dyszla. Krzyżaki muszą działać równomiernie na obydwa końskie pyski, dlatego muszą być odpowiednio dłuższe od wodzy lejcowych (rys.1). Różnica w ich długości zależna jest od wzrostu konia. Dla koni dużych wynosi ona 12cm, dla dużych kuców (130-140cm wzrostu) 8-10cm, dla małych kucyków szetlandzkich około 4cm. Przy prawidłowej długości krzyżaków, głowy koni będą trzymane równolegle. Jeżeli krzyżaki są za krótkie, to głowy koni skierowane będą do wewnątrz a jeśli są zbyt długie, to głowy koni będą kierować się na zewnątrz.
Jeśli konie w parze różnią się temperamentem i jeden ciągnie chętnie a drugi jest raczej leniwy, powoduje to większe obciążenie konia chętnego.Nie należy absolutnie skracać jednemu pasów pociągowych. Można to wyrównać redukując odpowiednio krzyżaki. Jeśli lewy koń ciągnie mocniej niż prawy, przepina mu się lewy krzyżak o jedną dziurkę do przodu i koniecznie prawy krzyżak o jedną dziurkę w tył (rys.2). Wówczas koń leniwy przyjmie odpowiednią część wysiłku na siebie a koń pilniejszy uspokoi się i podejmie ciąg o równej masie.
 |
| Rys.1 Rys.2 |
Schemat układu lejc w zaprzęgach wielokonnych:
 |
| 1.pojedynka 2.para 3czwórka "w lejc" 4.tandem 5.trójka "w poręcz" |
|
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz